#شخص_پرستی(نگاهبانی، یا پرستاری کردن از یک شخص)، یعنی حمایت همه جانبه یک اجتماع از عملکرد و رهبری یک شخص تا به سرانجام رساندن یک یا چند مقصود.!
در نظام های به اصطلاح #دمکراتیک، این مهم توسط یک روش که همانا انتخاب توسط تمام اقشار جامعه ، اعم از #دانا و #نادان، #خادم و #خائن، #عالم و #بی_علم است، انجام می پذیرد.
بدیهیست با توجه به درصد حضور انسان متعقل، به انسان کم اندیش، انتخاب در این جامعه، به سمت تعقل جمعی یا ویرانی جمعی می رود.!
(شورش ۵۷، از نمونه های بارز این انتخاب جمعی است).!
در این ساختار #تبلیغات، #مدیا، #ارباب_رسانه، نقش کنترل #افکارعمومی را بدست گرفته، و در واقع جامعه را سمت و سو می دهد.!
و در نهایت شما شاهد #شخص_پرستی، خواهید بود، اما با کنترل #ارباب_رسانه، و ایجاد موج های اجتماعی درست یا نادرست که توسط کنترل کنندگان افکار عمومی حرکت می کنند.!
در سوی دیگر نگرشی موجود است به نام #نخبه_سالاری.
نخبه گان کسانی نیستند که توسط ارباب رسانه، مافیای تبلیغات، و دزدی های اطلاعات، به جامعه معرفی می شوند.!
#نخبگان کسانی هستند که در اثر تمرین و آموزش، ممارست و پیگیری، و رشد و زندگی، در محیط لازم، تولید می شوند، تا در جامعه خود مفید تر واقع شوند.!
از این دست، فرزند پیشه وری که نزد پدر خویش، در محیط آن #پیشه رشد می کند، به #درستکاری در آن پیشه مشهور است، برای آن پیشه، از کودکی آموزش دیده و تربیت شده است، همچنین نزد جامعه پیشه وران دوران خویش، به سبب #دانش، #اخلاق، #تعامل، #تسامح، #تساهل، #خدمت، #انتقال_دانش، شهره می گردد، و اهمیت ارتباط درست با دیگران را در #منش_شغلی خویش به اثبات رسانده، ناخواسته به عنوان نخبه در سطح اجتماع مطرح می شود.
بدیهی است که این مهم نه آن است که توسط بنیادهای دروغ پراکن، #نوبل ، و دستگاههای تبلیغات ورسانه ها یا منبرهای دروغ پراکنی مذاهب ابراهیمی اتفاق افتد، بلکه جامعه به طور خودجوش این افراد را به دیگران معرفی می کند .
انجمن این نخبگان، که در اثر خدمات خویش، به کسب شهره رسیده اند، برای راهبری سیاسی جامعه نخبه سالار، بهترین هم اندیش و همراه فکری و (تصمیم ساز) برای نخبه سیاسی کشور هستند.!
از این دست ، نخبه نظامی را سالار نظام، و نخبه سیاسی را در فرهنگ نخبه سالار ایرانگرایی، شاه می نامیم.
بدیهی است پرستش (نگاهبانی، حفظ و احترام) به این نخبگان، و بخصوص شاه یک فرهنگ و وظیفه اجتماعی است، و هیچ ربطی به شخص پرستی دمکراتیک ندارد.!
این احترام و اعتماد متقابل، چه در عرف جامعه، و چه روح جامعه(قانون) مستور است، و این روح، ایران را از فراز تاریخ زنده نگاه داشته.
