مدتی قریب سه سال است که کارها ، گفتگوها و نتیجه تحقیقات یکی از فعالترین ناسیونالیست های ایرانی که خود را لیبرال دمکرات میداند، پیگیری میکنم.
در این بین بازخورد مخاطب ، رفتار مدیا، و فلسفه گفتار و منطق او که از پیوستگی با سندهای بیشمار برخوردار است از او چهره ای ضد ونقیض و در عین حال بی مانند، نزد جامعه ایرانی بروز داده که با توجه به حقانیت گفتار او بسیار تمایل دارم آن را به نقد بکشم.
آنچه امروز مرا مجبور به قلم زدن درمورد او نموده تیز بینی، مطالعه و مقایسه بسیار هوشمندانه اوست که الحق مثال زدنیست.
از جمله مواردی که نزد من اهمیت وی را بالا می برد، سانسور مدیا، عدم امکان گذاشتن مطالب سایت او در بالاترین، و عدم دعوت وی به تلویزیون هایی که به طور پیوسته از کارشناسان، بالاخص کارشناسان تاریخ ایران استفاده میکنند، و وجود جو بایکوت حتی در مدیا هایی است که او با ایشان همکاری میکند.!
به طور نمونه این اواخر متوجه شدم تلویزیون اندیشه برنامه های وی را در آرشیو خود نمیگذارد و وقتی مطالب را پیگیر شدم، متوجه شدم مدیر تلویزیون مسئول به عدم قراردادن مطالب منتشر شده از ایشان در سایت میباشد.!
در بحث با مخاطبین عام تقریباً آنان که اورا از طریق برنامه هایش میشناسند وی را میستایند، و در مجموعه مخاطتبین خاص، از او برای نحوه برخوردش در پاسخ ها بسیار اظهار گلایه میکنند.!
البته پاسخ های تند او بر اساس "آنچه گفتم بروید مطالعه کنید" یا " من حاضر به ادامه بحث با آدم کم اطلاعات نیستم" که هرچند ممکن است درست باشد، اما چهره ای بی منطق را از او مصور مینماید، منجر به آن شده است که حقایقی از تاریخ معاصر ایران مظلوم واقع شده و هرچند مستند است ولی چون از زبان ایشان بیان میشود، مورد بی مهری قرار بگیرد و به اندازه کافی مخاطب را به خود جذب نکند.
اما آنچه مورد توجه میباشد این است که حرف صحیح را باید از منبع مطمئن بدست آورد، و ایشان از مطلع ترین افرادیست که تاریخ معاصر ایران به خود دیده و قضاوت مخاطب "خاص" چیزی از ارزش های ایشان کم نخواهد کرد.
متاسفم برای آنچه برسر تاریخ معاصر ایران می آید ، فقط و فقط به خاطر بی سیاستی این وطن پرست آگاه" خسرو فروهر" و مکر و حیله دیگر مورخین در جذب مخاطب"مشیری، میلانی"،......
بابک خسروی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر